„Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił”
„Charisma” z gr. oznacza pomazanie, przyobleczenie, albo posmarowanie. Jesteś ubrana w cnoty Ducha Świętego i Jego potęgę. Bóg wycisnął na Tobie swoją pieczęć. Jesteś przygotowana na otrzymanie Jego dziedzictwa, jesteś królewną.
„Wy zaś będziecie nazywani kapłanami Pana, mienić was będą sługami Boga naszego”
Należysz do rodu kapłańskiego. Czy kiedykolwiek zdałaś sobie sprawę, że to Ty sprawujesz Mszę Świętą? Nie przypatrujesz się jak ksiądz ją odprawia, nie słuchasz tylko co się dzieje, ale sama składasz duchową ofiarę. W ten sposób powinnaś też traktować swoje życie –najpiękniejszą odpowiedzią na dar Bożej miłości jest służba Bogu i ludziom.
Twoim codziennym ołtarzem jest praca, wszystko w co się angażujesz, każdy człowiek którego spotykasz. Dla chrześcijanina nie ma podziału na sacrum i profanum. W ten sposób niedzielna Eucharystia stanie się szczytem wszystkich decyzji i wysiłków, ich uświęceniem. Twoje „amen” przy przyjęciu Komunii Świętej jest jak Maryjne „Fiat” przyjęciem niesłychanej propozycji, ofiarą z siebie – przejawem kapłaństwa. Pełne oddanie to apogeum odwagi.
Dzisiejszy dzień – początek Triduum skłania mnie też do refleksji nad Kościołem. Czyli nad tym kim jesteśmy jako wspólnota. Pomyśl o najbliższych Ci ludziach, którzy podobnie jak Ty wierzą – o rodzinie, grupie w duszpasterstwie, przyjaciołach. Łatwo jest krytykować „stan Kościoła”. Ale kto tak naprawdę myśli wtedy o sobie samym i o drogich mu ludziach? Nie kto inni, jak właśnie my jesteśmy tym Ciałem. To też szczególny dzień dla kapłanów, ich święto. Księża mają poważne zadanie. Złóż życzenia, obdaruj ciepłym słowem, zmów za nich chociaż zdrowaśkę. To nie będzie zapomniane.
„1. Chrześcijanie nie różnią się od innych ludzi ani miejscem zamieszkania, ani językiem, ani strojem.
2. Nie mają bowiem własnych miast, nie posługują się jakimś niezwykłym dialektem, ich sposób życia nie odznacza się niczym szczególnym.
3. Nie zawdzięczają swej nauki jakimś pomysłom czy marzeniom niespokojnych umysłów, nie występują, jak tylu innych, w obronie poglądów ludzkich.
4. Mieszkają w miastach helleńskich i barbarzyńskich, jak komu wypadło, stosując się do miejscowych zwyczajów w ubraniu, jedzeniu, sposobie życia, a przecież samym swoim postępowaniem uzewnętrzniają owe przedziwne i wręcz paradoksalne prawa, jakimi się rządzą.
5. Mieszkają każdy we własnej ojczyźnie, lecz niby obcy przybysze. Podejmują wszystkie obowiązki jak obywatele i znoszą wszystkie ciężary jak cudzoziemcy. Każda ziemia obca jest im ojczyzną i każda ojczyzna ziemią obcą.
6. Żenią się jak wszyscy imają dzieci, lecz nie porzucają nowo narodzonych.
7. Wszyscy dzielą jeden stół, lecz nie jedno łoże.
8. Są w ciele, lecz żyją nie według ciała.
9. Przebywają na ziemi, lecz są obywatelami nieba.
10. Słuchają ustalonych praw, z własnym życiem zwyciężają prawa.
11. Kochają wszystkich ludzi, a wszyscy ich prześladują.
12. Są zapoznani i potępiani, a skazani na śmierć zyskują życie.
13. Są ubodzy, a wzbogacają wielu. Wszystkiego im nie dostaje, a opływają we wszystko.
14. Pogardzają nimi, a oni w pogardzie tej znajdują chwałę. Spotwarzają ich, a są usprawiedliwieni.
15. Ubliżają im, a oni błogosławią. Obrażają ich, a oni okazują wszystkim szacunek.
16. Czynią dobrze, a karani są jak zbrodniarze. Karani radują się jak ci, co budzą się do życia.
17. Żydzi walczą z nimi jak z obcymi, Hellenowie ich prześladują, a ci , którzy ich nienawidzą, nie umieją powiedzieć, jaka jest przyczyna tej nienawiści.
Tak zaszczytne stanowisko Bóg im wyznaczył, że nie godzi się go opuścić.”
/ List do Diogeneta z II lub pocz. III wieku/
0 komentarze:
Prześlij komentarz